Konto z matematycznymi zabawami

Czyja to waluta?

Nauczyciel zawiesza lub zapisuje na tablicy nazwy walut różnych stron świata, a uczniowie starają się odgadnąć, w jakim kraju jest ona środkiem płatniczym, np. funt, peso, jen, rubel, frank, dolar.

Dopełnianie

Uczniowie siedzą w kole, każdy ma przypięty do ubrania kartonik z różnymi nominałami. Do środka wchodzi uczeń, który ma nominał, np. 3 zł i zaprasza do środka tyle dzieci, aby utworzyły razem, np. 3 zł 63 gr.

Gdzie jest grosik (złotówka)?

Uczniowie siedzą na dywanie twarzą do nauczyciela. Przed nimi stoi 5 lub więcej ponumerowanych kubków. Dzieci odwracają się, a nauczyciel chowa pod jednym z nich grosika. Teraz wskazane dziecko pyta: Czy grosik jest pod pierwszym kubkiem i sprawdza. Gdy w końcu znajdzie zadając właśnie takie pytania, może go wziąć.

Tak postępują koleni uczniowie. Na koniec liczą, ile grosików zebrali. Wygrywa ten, kto zdobędzie najwięcej grosików.

Kiedy dzieci już zapoznają się z zabawą, mogą bawić się w grupach lub w parach.

Grasz w grosika?

W sali rozkładamy w różnych miejscach badziki. Klasę dzielimy na dwie grupy: np. chłopcy, dziewczynki.

Dziewczynki rozpoczynają zabawę. 
Dziewczynki mówią: Grasz w grosika? 
Chłopcy odpowiadają: Gram! 
Dziewczynki mówią: Masz grosika?
Chłopcy odpowiadają: Mam!

Następnie chłopcy jak najszybciej rozbiegają się po sali, każdy z nich bierze jeden badzik. Wspólnie przeliczają, jaką kwotę udało im się zebrać. Zapisują ją na kartce.

Następnie zabawę rozpoczynają chłopcy

Chłopcy mówią: Grasz w grosika? 
Dziewczynki odpowiadają: Gram! 
Chłopcy mówią: Masz grosika? 
Dziewczynki odpowiadają: Mam!

Następnie dziewczynki jak najszybciej rozbiegają się po sali, każda z nich bierze jeden badzik. Wspólnie przeliczają, jaką kwotę udało im się zebrać. Zapisują ją na kartce.

Zabawę można powtórzyć kilka razy. Można porównywać kwoty pieniędzy zebrane przez grupy.

Grosik do Grosika

Dzieci spacerują po sali w rytm muzyki. Gdy muzyka milknie, nauczyciel podaje polecenie, np. 5 groszy do 5 groszy; 1 grosz do 1 grosza. Wtedy każde dziecko szybko znajduje swoją parę.

Grosik i złotówka

Wersja A

Prowadzący zaznacza na dywanie pola według zasad gry w „Kółko i krzyżyk”. Uczniowie podzieleni są na dwie drużyny: grosik i złotówka. Liderzy prowadzą między sobą grę Pozostali są pionkami.

Wersja B

Uczniowie otrzymują kartki z polami oraz monety grosz i złotówkę. W parach grają według zasad gry w „Kółko i krzyżyk”

Grosikowe bingo

Wersja A

Nauczyciel przygotowuje karty z monetami i banknotami, następnie przeprowadza zabawę według zasad gry w Bingo.

Wersja B

Uczniowie tworzą samodzielnie karty do gry Bingo, otrzymują: kartkę papieru, którą składają tak, aby powstało 8 lub 16 pól oraz monety i banknoty do uzupełnienia kart.

Prowadzący przeprowadza zabawę wg zasad gry Bingo (karty wykonane przez dzieci można zalaminować do wielokrotnego wykorzystania).

Grosikowe woreczki

Dzieci podzielone są na kilka grup. Każda grupa otrzymuje woreczek z monetami. Zadaniem uczniów jest policzyć, ile pieniędzy znajduje się w woreczku i zapisać na karcie z odpowiedziami. Na sygnał nauczyciela grupy zamieniają się miejscami zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Przeliczają kolejne woreczki i zapisują wyniki, każda grupa na swojej karcie. Na koniec następuje sprawdzenie wykonania zadania.

Grosikowe wyścigi

Wszystkie dzieci dzielimy na grupy. Na końcu sali ułożone są monety i banknoty. Zadaniem uczniów jest dobiec do pieniędzy i ułożyć je rosnąco lub malejąco. Każdy uczestnik układa tylko jedną monetę lub banknot (zabawę można przeprowadzić na korytarzu szkolnym). Rzędów może być tyle, na ile pozwala powierzchnia korytarza lub sali.

Grosikowy pociąg

Uczniowie przypinają badziki do ubrań. Poruszają się po sali w rytm muzyki. Kiedy muzyka milknie, nauczyciel wymienia jakąś liczbę. Zadaniem dzieci jest utworzenie pociągu, którego liczba wagonów będzie zgodna z liczbą wskazaną przez nauczyciela. Następnie każdy „pociąg”oblicza swoją wartość. Dzieci mogą porównać swoje wartości, ustawić się w kolejności malejącej lub rosnącej. „Pociągi” mogą się łączyć i obliczać swoje wartości.

Jakiej monety brakuje?

Uczniowie siedzą na dywanie. Nauczyciel rozkłada na dywanie nominały 1 gr, 2 gr, 5 gr, 10 gr, 20 gr, 50 zł. Prosi, aby dzieci dokładnie im się przyjrzały. Następnie zakrywa je, a dzieci prosi o zamknięcie oczu. W tym czasie sam zabiera dowolną monetę lub banknot. Następnie prosi o podanie jakiego nominału monety lub banknotu brakuje.

Jakim jestem pieniądzem?

Dzieci dobierają się w pary. Jedno dziecko z pary zawiesza na plecach kolegi kartkę z nominałem pieniądza. Zadaniem tego dziecka jest odgadnięcie nominału, który ma zawieszony na plecach. Dziecko to zadaje partnerowi pytania na temat swojego nominału. Drugie dziecko może odpowiadać tylko tak lub nie.

Na przykład: Czy jestem banknotem? Odpowiedź: Tak

Łączmy się

Uczniowie z badzikami przypiętymi do ubrania chodzą po sali w rytm muzyki. Nauczyciel mówi, np. 2 zł 10gr. Uczniowie łączą się w grupy tworząc określoną kwotę pieniędzy.

Mało nas do pieczenia chleba

Przed rozpoczęciem zabawy każdy uczeń przypina do ubrania badzik. Tworzą koło, jedno dziecko jest w środku koła i śpiewają piosenkę: Mało nas, mało nas do pieczenia chleba. Jeszcze nam, jeszcze nam ciebie tu potrzeba.

a) uczeń rozpoczynający zabawę zaprasza inne dzieci do środka koła. Na sygnał nauczyciela: stop, przeliczają uzyskaną kwotę

b) nauczyciel przed zabawą określa kwotę, jaką należy uzyskać zapraszając dzieci do środka, np. utwórzcie kwotę 3 zł i 57 groszy.

Miejsce po prawej jest puste

Dzieci siedzą w kręgu i mają przydzielone monety i banknoty. Obok ucznia rozpoczynającego zabawę z prawej strony jest puste miejsce. Uczeń mówi np.: Zapraszam do siebie monetę, która jest sumą monet 2 gr i 3 gr lub zapraszam do siebie monetę, która jest sumą monet 5 zł i 5 zł. Zabawę kontynuuje ta osoba, obok której z prawej strony zwolniło się miejsce podając inne zaproszenie, np. „Zapraszam do siebie monetę, która jest różnicą monet 10 zł i 5 zł”.

Obok mnie jest puste miejsce

Uczniowie stoją w kręgu. Każdy ma przypiętą kartkę z wybranym nominałem monety. Zabawę rozpoczyna to dziecko, obok którego jest puste miejsce i zaprasza inne dziecko do siebie mówiąc, np. Jestem 50 groszy, proszę do siebie …

Oszczędzamy

Nauczyciel dzieli dzieci na trzy grupy przydzielając im piktogramy: światła, papieru, wody. Każda grupa ustawia się w szeregu. Po przeciwległej stronie sali (w hula‑hop), szarfie, kole) rozłożone są pieniądze. Każde dziecko biegnie do hula‑hop, bierze jedną monetę dwoma palcami lewej ręki a drugą dwoma palcami ręki prawej i wraca do szeregu. Po przyniesieniu przez wszystkie dzieci pieniędzy, grupy przeliczają je. Wygrywa drużyna, która uzbiera największą kwotę. Pieniądze zgubione przez uczestników nie są brane pod uwagę.

Uwaga: W zabawie tej możemy wykorzystać również inne piktogramy: zdrowia, ubrań, czasu, przyrody , itd., bowiem zabawa ta może stanowić bazę do rozmów na temat szeroko pojętego oszczędzania. Należy wyjaśnić uczniom, że każde oszczędzanie (nie tylko pieniędzy) przekłada się na zaoszczędzenie konkretnych kwot pieniędzy.

Porządkowanie pieniędzy

Nauczyciel na środku sali rozkłada sznurek lub skakankę. Uczniowie losują badziki i przypinają do ubrania. Poruszają się po sali w rytm muzyki. Gdy muzyka cichnie, ustawiają się wzdłuż sznurka zgodnie z poleceniem nauczyciela, np. ustawiamy pieniądze od najmniejszej do największej wartości (i odwrotnie); ustawiamy tylko monety, malejąco. Uczniowie liczą, jaką kwotę udało się uzyskać.

Skarbonka

Wersja A – dzieci siedzą na krzesłach ustawionych w kręgu (w szarfach, kołach hulahop). Losują i przypinają badziki. Nauczyciel wymienia różne nominały. Dzieci, które posiadają badzik o takiej wartości, zamieniają się miejscami. Gdy nauczyciel powie: skarbonka – wszystkie dzieci zamieniają się miejscami.

Wersja B – za każdym razem, gdy następuje zamiana miejsc, zabieramy jedno krzesło (szarfę, hula‑hop), a jeden uczestnik zabawy kończy w niej udział.

Witamy się

Każde dziecko przypina do ubrania badzik. Dzieci chodzą po sali w rytm muzyki, a na polecenie nauczyciela witają się z dziećmi zgodnie z poleceniami (np. witają się monety 50 gr, 1 zł, 2 zł i 20 gr) i łączą w pary lub grupy.

Wyspa skarbów

Nauczyciel opowiada dzieciom, że znajdują się na wyspie skarbów. Ich zadaniem będzie odnaleźć najcenniejszy skarb: Złotówkę. Muszą pomagać sobie wzajemnie udzielając głosem wskazówek. Wybranemu dziecku nauczyciel zawiązuje oczy. Inny uczeń (wskazany wyliczanką) w dowolnej części sali chowa podaną przez nauczyciela złotówkę. Odsłaniamy dziecku oczy i prosimy o odnalezienie monety. Dzieci podpowiadają koledze wskazując kierunek za pomocą natężenia głosu: gdy podąża we właściwym kierunku, mówią głośniej: ZŁOTÓWKA, gdy w niewłaściwym – mówią ciszej: ZŁOTÓWKA, a gdy jest bardzo blisko – krzyczą ZŁOTÓWKA. Uczeń, który odnalazł skarb, wskazuje ucznia, który będzie następnym poszukiwaczem skarbu.

Zabawy z chustą animacyjną lub innym przyborem

Dzieci mają badziki z nominałami monet i naklejki z nominałami banknotów. Kolejno zmieniają miejsce, na podany przez nauczyciela znak przechodzą pod chustą, np. dzieci z banknotem o nominale 10 zł. itp., o 10 zł większym (czyli 20 zł). Prowadzącym jest nauczyciel, potem może zabawę prowadzić uczeń (zwrócenie uwagi na rozwiązywalność zadania, np. 10 zł + 10 zł = 20 zł, 20 zł + 10 zł = 30 zł (brak banknotu). Na początku mogą to być działania na pełnych dziesiątkach, potem można dodać monety wg uznania.

Zamiana kubków

Uczniowie dobierają się trójkami. Jeden z nich prowadzi grę. Na ławce stoją trzy kubeczki. Prowadzący wkłada grosik pod jeden kubeczek i przesuwa tak, aby zmienił miejsce. Zadaniem pozostałych jest odnaleźć właściwy kubeczek z grosikiem. Kto odgadnie, ten jest prowadzącym zabawę.

Zaproszenie

Uczniowie siedzą w kręgu i trzymają monety lub banknoty przydzielone przez nauczyciela. Nauczyciel zaprasza do siebie ucznia, np. z banknotem 10 zł w niebieskiej koszulce lub którego imię zaczyna się na „K”. Uczeń, obok którego zwolniło się miejsce, zaklepuje je i woła „Grosik”. Teraz ma prawo zaprosić na to miejsce innego ucznia spełniającego podany przez siebie warunek.

Zmiana miejsc

Nauczyciel ustawia krzesła w kręgu. Dzieci z badzikiem w ręku siadają na nich. Jedno dziecko stoi w środku i wydaje polecenia, np. Miejsca zmieniają te dzieci, które mają w ręku 20 gr; mają w ręku 5 gr i 1 zł; mają mniej niż 10 gr itd.

Znajdź swój odpowiednik

Nauczyciel rozkłada na dywanie kartoniki z różnymi nominałami. Uczniowie chodzą po sali w rytm muzyki. Gdy nauczyciel wyłączy nagranie, uczniowie dobierają się w pary, trójki, czwórki, tworząc określoną wartość, np. 1 zł= 50 gr + 50 gr. Po sprawdzeniu poprawności wykonania zadania uczniowie odkładają kartoniki na podłodze i zabawa się powtarza.